Početak 2025. godine označava desetogodišnjicu od pravosnažne presude koja je šokirala Bosnu i Hercegovinu i uzdrmala javnost zbog ozbiljnosti zločina i brutalnosti koja je pratila delovanje organizovane kriminalne grupe.
Suđenje za koji mnogi tvrde da je označen kao "suđenje stoljeća" nije samo pravno važan događaj, već i duboko emotivan za mnoge građane koji su svedoci rastuće opasnosti koju ovakvi kriminalni entiteti donose u svakodnevni život. Iako je prošlo deset godina od izricanja presuda, sudište i društvo se i dalje suočavaju s posljedicama, jer su zločini koje je ova kriminalna grupa počinila, pa čak i njihove duboko ukorenjene veze sa državnim i pravosudnim strukturama, ostavili neizbrisiv trag u istoriji zemlje.
U septembru 2010. godine, nakon višemesečne istrage, uhapšen je Zijad Turković, označen kao vođa jedne od najopasnijih organizovanih kriminalnih grupa u Bosni i Hercegovini. Grupa koju je predvodio postala je poznata ne samo po brutalnosti svojih zločina, već i po dubokom uticaju koji je imala na mnoge aspekte društvenog života. Ova organizacija bila je odgovorna za veliki broj najtežih krivičnih dela, od trgovine opojnim drogama, oružjem, do otmica, iznuda i ubistava. Pored Turkovića, ključni članovi grupe bili su i Milenko Lakić, njegov najbliži saradnik, te niz drugih pojedinaca koji su obavljali različite zločinačke zadatke. Tužilaštvo je tokom suđenja uspelo dokazati njihovu umešanost u brojne ubistva i zločine.
Osim Turkovića, među optuženicima našao se i Milenko Lakić, koji je, prema podacima iz istrage, bio odgovoran za izvršenje niza brutalnih ubistava, među kojima su bila i ubistva na Bistriku, kao i likvidacija trudne žene, Bolivijke Lucije Salas Cortez, i njenog partnera Midhata Mekića u Binježevu kod Hadžića. Lakić je tokom suđenja priznao svoje uloge u ubistvima, zbog čega je pravosnažno osuđen na 35 godina zatvora.
Na optuženičkoj klupi su se našli i drugi članovi ove grupe, među kojima su Saša Stjepanović, Muamer Zahitović, Fadil Aljović, Nijaz Zuban, Hilmija Mašović i Hajrudin Memović. Stjepanović je bio optužen za učešće u organizovanom kriminalu u vezi sa trgovinom drogom i razbojništvima. Iako je osuđen na 12 godina zatvora, Stjepanović je 2022. godine pušten na slobodu. Zahitović je osuđen na tri godine i ubrzo je izašao, a Memović i Aljović su dobili po pet godina zatvora, odsluživši kaznu i oslobođeni. Memović je tokom suđenja pristao na nagodbu sa Tužilaštvom BiH, što je uticalo na njegovu kraću kaznu.
Sead Dumanjić, jedan od ključnih svjedoka koji je otkrio mnoge detalje o zločinima grupe, bio je osuđen na pet godina zatvora. Dumanjić je jedini svjedok koji je detaljno ispričao događaje vezane uz ubistvo Marija Tolića i Vernera Ajdarija, koji su likvidirani na Bistriku, što je postalo jedno od ključnih momenta tokom suđenja. S obzirom na njegovu ulogu, Dumanjiću je olakšano osuđenje, ali je ipak odslužio kaznu.
Preostali optuženi, Hilmija Mašović i Nijaz Zuban, bili su oslobođeni svih optužbi. Zuban je, međutim, preminuo 2022. godine, a njegov slučaj ostao je nezavršeni trag u ovom procesu.
Iako su mnogi od optuženih izašli na slobodu, proces nije završio bez kontroverzi. Za Turkovića, vođu grupe, izrečena je najteža kazna – 40 godina zatvora zbog širokog spektra zločina koje je počinio, uključujući neovlašteni promet opojnim drogama, iznudu, ubistva i druge ozbiljne kriminalne radnje. Lakić je, pored optužbi za ubistva, bio odgovoran i za zločine koji su uključivali teško ubistvo i pokušaj ubistva. Za ostale članove grupe, optužbe su varirale od trgovine drogom, razbojništva do organizovanog kriminala i pranja novca.
Iako je suđenje i presude za ovu organizovanu kriminalnu grupu postavilo presedan u pravnoj istoriji Bosne i Hercegovine, pitanje pravde ostaje otvoreno. Kriminalna grupa koju je predvodio Zijad Turković ostavila je neizbrisiv trag na društvu, a činjenica da su mnogi optuženi brzo pušteni na slobodu izaziva pomešane reakcije među građanima i pravnicima.
