U potpunom okruženju našla se Armije RBiH i ogroman broj civila iz Mostara i prognanika iz cijele Hercegovine... U zoru 9. maja 1993. godine, kada se cijeli svijet spremao obilježiti Dan pobjede nad fašizmom 1945. godine, kada se Evropa spremala obilježiti svoj dan, počeo je opći napad snaga Hrvatskog vijeća odbrane (HVO) i Hrvatske vojske (HV) na Mostar.
Po istočnom dijelu grada i tamošnjem stanovništu pucalo se iz svih raspoloživih sredstava, a putem radija čuo se proglas HVO-a kojim se pozivalo pripadnike Armije RBiH da se predaju, a svim građanima Mostara bošnjačke nacionalnosti da izvjese bijele čaršafe.
Malobrojni i slabo naoružani borci Armije RBiH zaustavili su višestruko nadmoćnijeg agresora na početnim položajima. U potpunom okruženju našla se Armije RBiH i ogroman broj civila iz Mostara i prognanika iz cijele Hercegovine. Hiljade Mostaraca, uglavnom Bošnjaka, zatvoreno je u koncentracione logore Herceg Bosne.
Tog 9. maja počeo je napad na komandu 41. Slavne brigade i 4. korpusa u zgradi "Vranica". Nakon herojskog otpora, 10. maja 1993. godine pripadnici HVO-a zarobili su 13 pripadnika Armije BiH koji su krenuli u proboj iz opkoljene Komande.
Punih petnaest godina porodice zarobljenih pripadnika Armije BiH su tragali za njima. Tijela su pronađena u jami Rimski bunar kod sela Goranci iznad Mostara, sekundarnoj grobnici u koju su prebačeni nakon mučenja i ubistva u sjedištu Vojne policije HVO-a na Mašinskom fakultetu u Mostaru.
Devetog maja 2008. godine obavljena je zajednička dženaza i ukop za 10 pripadnika Armije RBiH iz grupe "Vranica 93". U nemogućim uvjetima stalnog artiljerijskog dejstva po civilnim objektima, borci Armije RBiH i MUP-a RBiH su, iako slabo opremljeni i malobrojni, uprkos velikim žrtvama uspjeli odbraniti Mostar i civilno stanovništvo, ali i državu Bosnu i Hercegovinu na ovim prostorima.
