Kako je srpski svat postao „razlog invazije na Bosnu“

Nikada u srpskim medijima ili među srpskim historičarima, nećete čuti pričo o tome kako su u dramatičnim danima raspada bivše Jugoslavije, u jesen 1991. počela brutalna ubistva Bošnjaka u sjevero-istočnoj Bosni.

A bilo ih je itekako. I zajedničko za sva, je to da do danas niko nije ni optužen.
Na magistralnom putu Zvornik-Bratunac, u zaseoku Kajići sela Kravica, 03.septembra 1991. oko 21 sat, iz zasjede otvorena je vatra na putničko vozilo u kojem su se nalazila četiri mladića bošnjačke nacionalnosti sa područja bratunačke općine.

Tada su ubijeni Džemo Jusić iz Podčauša i Nedžad Hodžić Fora iz Hranče, a preživjeli su Mevludin Sinanović Mevko iz Glogove i Zaim Salković iz Tokoljaka. Zločin su izvršili Radenko Milanović zv. Mali Rašo iz Kravice i Marko Marković zv. Kobra iz srbijanskog pograničnog mjesta Ljubovija. Međutim, ubice nikada nisu bili izručeni organima MUP-a Bosne i Hercegovine jer su, navodno, neposredno potom otišli na ratište u Hrvatsku. Saučesnici u ovom zločinu bili su još bratunački policajci Dragan i Pero Ilić i Vidoje Radović.

Zasjeda u Kravici je izazvala paniku među Bošnjacima, policija se ponašala izgubljeno i naivno tokom istrage. Dramatična situacija je prijetila da se još tada pretvori u ratni okršaj. U Bratunac helikopterom stižu članovi predsjedništva Bosne i Hercegovine Ejup Ganić i Nikola Koljević, te pomoćnici ministra unutrašnjih poslova MUP-a Bosne i Hercegovine Avdo Hebib i Vitomir Žepinić.

Radenko Milanović zvani Mala Rašo je Bori Miljanoviću, autoru knjige "Krvavi božić sela Kravica", ispričao kako je sa još dvojicom saučesnika, 03. septembra 1991. godine malo pred agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu, pucajući iz ruskog automata dobošar i puške crvena zastava, ubio dva civila. Mali Rašo priča, a Boro zapisuje, da je tog 3. septembra 1991. počeo rat na kravičkom i bratunačkom području.

Ukratko, Mali Rašo je s istomišljenicima organizovao "zasjedu tamo gdje je najzgodnije". „Zapucali smo na nailazeće vozilo kad su stigli do mesta Stena u Kajićima. Odmah zatim, našim putničkim automobilom smo napustili mesto obračuna i ne znajući rezultate prvog vatrenog sukoba s muslimanima", opisuje Mali Rašo.

Ubistvo bošnjačkih mladića u Kajićima nikada nije procesuirano. Jedan od ubica, Radenko Milanović zvani Mali Rašo, od 2016.godine odbornik je ispred Srpske demokratske stranke u Opštinskom vijeću Bratunac. Nakon zasjede u Kajićima, trend krvavih nekažnjenih ubistava uglednih Bošnjaka će se nastaviti.

RADENKO MILANOVIĆ zv. MALI RAŠO

MARKO MARKOVIĆ KOBRA

MEVKO SINANOVIĆ

Novinar Salih Brkić je o ovim ubistvima izvještavao za Dnevnik TV Sarajevo.

• Dvanaestog januara 1992. godine u Vražićima kod Čelića klanjana je dženaza Abdulahu Kovačeviću, magistru ekonomskih nauka, koji je kidnapovan 29. novembra 1991. godine, a pronađen mrtav 05. januara 1992. godine. Na dženazi u Vražićima prisustvovalo je preko deset hiljada osoba.

•     Abdulah Kovačević je bio mlad i perspektivan čovjek, magistar ekonomskih nauka, sa spremljenom i prijavljenom doktorskom disertacijom. Čovjek koji se svim svojim bićem zauzimao za svoj narod i za samostalnu i suverenu Bosnu i Hercegovinu. Nažalost, zločinci koji su ubili ovog mladog čovjeka, nisu otkriveni. Abdulah je bio kidnapovan, potom ubijen, a zatim iz helikoptera bačen u šumu, u kojoj je pronađeno njegovo beživotno tijelo puno opekotina, modrica i oguljotina. Ubistvo taksiste Muhameda Mešanovića-Hamze, 19.januara 1992.godine u Brnjici kod Živinice, podiglo je živiničke Bošnjake na noge.    
•  Prevrnut je tada džip generala Save Jankovića, komandanta Tuzlanskog korpusa JNA, a iza ubistva ili njegovog skrivanja je stajao Dragomir Vasić, čovjek koji će, tri i po godine kasnije, kao načelnik Centra službe bezbjednosti Zvornik, u julu 1995. biti jedan od ključnih izvršilaca genocida nad Bošnjacima Srebrenice. Znači, do kraja februara 1992. imali smo četiri ubijena Bošnjaka, za koje niko ni tada, a ni kasnije nije odgovarao.

Znaju se ubice, evo neka Srbi kažu ko je odgovarao. Svi zločini su počeli na području sjevero-istočne Bosne, sve se ovo desilo prije ubistva srpskog svata u Sarajevu, kojeg svojom propagandom pokušavaju prikazati za okidač svega onoga što će nam se dešavati od proljeća 1992. do kraja 1995. A to je agresija na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocid nad Bošnjacima. Ubistvo bošnjačkih mladića iz Bratunca u Kajićima, 03.septembra 1991. bio je oružani početak agresije na Bosnu -kaže Brkić.

ABDULAH KOVAČEVIĆ

SALIH BRKIĆ

Mart devedeset i drugi u 20-tom stoljeću, ušao je u Sarajevo na staklenim nogama. Najbezbolniji povod za generalnu probu velikorsrpskog obračuna s Bosnom bio je referendum o nezavisnosti Bosne i Hercegovine.

Tražio se samo povod. Iscenirana kolona srpskih svatova je prošla sa razvijenim srpskim zastavama, pucajući iz vozila i puštajući glasno četničke pjesme kroz Stari Grad, naseljen bošnjačkim stanovništvom i onda se zaustavila ispred Stare pravoslavne crkve na Baščaršiji, nastavljajući sa istim ritualom. Nakon kraćeg verbalnog prepucavanja sa mladićima iz okolnih kafića, došlo je do tuče, usljed čega je iz pištolja ubijen Nikola Gardović.

U svom intervjuu Risti Đogi u emisiji „Moj gost, njegova istina“, na TV Srna 1994.godine, Jovan Joja Tintor, savjetnik Radovana Karadžića je izjavio „kako je često znao režirati kolonu svatova, kad bi htjeli obaviti neki značajan zadatak, tako da su jednom, početkom 1992.godine, kroz cijelo Sarajevo u okićenoj koloni svatova od 32 vozila, provukli velike količine naoružanja sa Pala do Vogošće, a ulogu mlade je odglumila njegova sekretarica Branka.“

JOVAN JOJA TINTOR

U noći s prvog na drugi mart 1992. teroristi Srpske demokratske stranke Bosne i Hercegovine, barikadama su blokirali Sarajevo.

Na barikade su prvi izašli kriminalci sa Grbavice, Vraca i Pofalića. Ubijeni su Kenan Demirović na Kobiljoj Glavi i Ramo Biber na Vidikovcu na Trebeviću. Ubistvo srpskog svata na Baščaršiji, srpska propaganda, po svom višestoljetnom uhodanom rukopisu, predstavlja kao „casus belli“ (razlog za invaziju-rat).

Većina izvještaja i medijskih naslova, decenijama poslije ovog događaja, počinju sa „Krvava svadba sa kojom je počeo građanski rat u Bosni i Hercegovini“. Naravno, svjesno se prešučuju svi oni događaji koji su predhodili početku agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i više ubistava Bošnjaka.

Želi se kazati da nije bilo ovog ubistva, Srbi ne bi izvršili opsadu Sarajeva, ne bi počinili genocid u Podrinju i dolini Sane, da ne bi silovali preko 20 hiljada Bošnjakinja, da ne bi u logore odveli preko 100 hiljada Bošnjaka, da ne bi Bošnjake smjestili u stotine masovnih grobnica... Sve je uzrokovalo ubistvo Nikole Gardovića, možda budućeg srpskog sveca.

„Ako je srpski svat na Baščaršiji uzrok za rat, onda je tačna i ustaška tvrdnja da je ubistvo Stjepana Radića opravdanje za Jasenovac“-smatra Vuk Drašković.

MARTOVSKE BARIKADE U SARAJEVU

VUK DRAŠKOVIĆ